Onze overtuiging

Het klinkt misschien gek, maar de samenleving bestaat al. Van zichzelf. Toch gaan we er vaak vanuit dat als er iets niet goed gaat, we dat met allerlei ingrepen van bovenaf kunnen fiksen. We benoemen een maatschappelijk probleem, de armoedeproblematiek bijvoorbeeld. Vervolgens bedenken we van alles aan beleid en regels. En we voeren dat uit. Alsof we zo de samenleving kunnen repareren en modelleren.

Er is ook een andere logica. Niet de samenleving zien als iets maakbaars, maar als iets wat er al is. Een plek waar we willen dat het niet alleen goed gaat met onszelf, maar ook met de ander. En waar we intuïtief en met elkaar heel goed weten wat goed is. Dat is dat iedereen recht heeft op een menswaardig bestaan. En dat iedereen het recht heeft om onder ons te zijn. Ook als het soms even niet zo goed uitkomt. We zijn gewoonweg de samenleving door goed samen te leven.

Het lastige is dat we vaak niet het antwoord weten op wat we zien gebeuren in de samenleving. Natuurlijk begrijpen we allemaal wel dat mensen die op straat slapen, moeilijk een stap verder komen in hun leven. Datzelfde geldt voor vluchtelingen die met hun bootje teruggeduwd worden, de zee op. Maar omdat we niet direct weten hoe we dat kunnen oplossen, denken we al snel dat het niet ons probleem kan zijn. En zo beleggen we het probleem elders, zoals bij beleidsmakers. Die bijten zich vast in bijvoorbeeld de armoedeproblematiek of het vluchtelingenbeleid. We zouden haast vergeten dat wij het zélf zijn die erover gaan hoe we de samenleving zien en willen vormgeven. Met elkaar.

Dit is precies het haakje waar Kansfonds van betekenis wil zijn. We denken dat het veel verschil maakt als we met elkaar thuisgeven: gewoon doen wat nodig is. Net zolang tot iedereen een thuis heeft. Een veilige plek waar je gezien en gekoesterd wordt. Een dak boven je hoofd. Genoeg geld om van te leven. En kunnen meebouwen aan de samenleving, waardoor je voelt dat ook jij erbij hoort. Met al je kwaliteiten – ook als je daar zelf misschien niet meer in gelooft. Als we daarop inzetten, gaan we de problemen tegenkomen die raken aan hoe we met elkaar leven. En dat is precies de bedoeling. Want hoe meer we samen thuisgeven, hoe meer we ontdekken over wat er in het samenleven beter kan. De weg naar het goede (iedereen een thuis) is het doen van het goede (thuisgeven).

Die insteek heeft alles te maken met hoe we als fonds van oudsher naar de samenleving kijken. Het katholiek sociaal denken speelt daarbij een belangrijke rol. Hoewel dat denken een religieuze oorsprong kent, zijn de waarden universeel. Zoals opkomen voor elkaar. Met elkaar verantwoordelijk zijn voor de samenleving. En de overtuiging dat ieder mens het waard is om naar om te zien. Door met díé bril te kijken, krijgt de samenleving ongekende mogelijkheden. En ook iedereen die daarvan deel uitmaakt. Het grote is in het kleine verweven: in hoe we omzien naar elkaar. Laten we thuisgeven.