Als Schilderswijk Moeders zijn we er voor andere moeders en slaan we een brug naar de hulpverlening. Vaak weten juist kwetsbare vrouwen en hun gezinnen niet wat ze moeten doen, bij wie ze moeten zijn. Je kunt je niet voorstellen hoe groot hun problemen kunnen zijn. Ze kampen met armoede, opvoedproblemen, huiselijk geweld. Er is veel wanhoop, ze kunnen soms geen kant op.
De afgelopen maanden heb ik extra contact met ze gehouden. Het belangrijkste is dat ze weten dat ze niet alleen zijn. Dat wij er zijn. Dat zeg ik ook tegen ze: ik ben er voor je. Vertrouwen is zo belangrijk. Pas als dát er is, kun je iemand echt verder helpen. Vertrouwen krijg je door de tijd te nemen, er gewoon te zijn.
Ik heb zelf vijf kinderen, twee deden dit jaar eindexamen. Hoe druk het thuis ook is, het lukt altijd wel om tijd te maken voor anderen. Het mooiste in het leven is als je voor iemand iets kunt betekenen. Mijn moeder heeft me dat voorgeleefd. Dat zit heel sterk in ons geloof, en dus in ons. Ik hoop dat mijn kinderen dat, net als ik, weer doorgeven.
Vaak vragen mijn kinderen: hoe was het vandaag? Maar ik mag thuis niet praten over wat we hebben meegemaakt, want we hebben een geheimhoudingsplicht. Ik wil niet dat ze het aan me merken als ik iets heftigs heb meegemaakt. Toch denk ik dat de kinderen het gelijk aan me zien. Ik ben immers hun moeder. Maar ik ben ook een schilderswijkmoeder. Volgens mij zijn ze daar best trots op.’
