Op 17 juli 2014 nam Evert van Zijtveld nietsvermoedend afscheid van zijn kinderen Frederique (19) en Robert-Jan (18). Zij stapten met hun grootouders in de MH17, het vliegtuig dat even later boven de Oekraïne uit de lucht werd geschoten.
‘Het verdriet voel ik nog elke dag’, vertelt Evert van Zijtveld. ‘Mijn kinderen hebben geen toekomst meer, anderen wel. Met een fonds dat hun naam draagt, helpen Frederique en Robert-Jan kwetsbare kinderen verder. Ook anderen kunnen daar geld in storten. Dat hadden zij vast mooi gevonden.’
De kinderen van Evert stierven in de bloei van hun leven. Frederique had net haar vwo-diploma op zak en ze was aangenomen voor de studie biomedische wetenschappen, maar had nog de hoop om ingeloot te worden voor geneeskunde. Sinds haar vrijwilligerswerk in Polen was het haar droom om kinderarts te worden. Robert-Jan was net over naar 6 vwo en wilde officier worden om zich in te zetten voor de ander. Samen met opa en oma gingen ze hun droomreis maken op Borneo, een cadeau van hun grootouders omdat ze het zo goed deden op school. Vier levens eindigden abrupt door een oorlog die niet de hunne was. ‘Je moet dan als achterblijvers het leven weer zien op te pakken. Maar hoe doe je dat?’
Evert besloot een fonds op te richten dat hun naam draagt. ‘Onze kinderen stonden altijd klaar voor iedereen. Hoe zij in het leven stonden, inspireerde ons om weer verder te gaan, op een positieve manier. Een fonds op hun naam bekrachtigt dat. Het is een stimuleringsfonds speciaal voor kwetsbare kinderen tussen de 6 en 18 jaar. Het wil helpen hun basis te versterken en hun talenten te ontplooien. Dat vergroot hun kansen op geluk en zelfstandigheid.’
In het fonds zit onder meer de gift die Frederique en Robert-Jan van hun ouders kregen op hun achttiende. Ook zit het geld dat zij zelf verdienden met hun bijbaan bij de supermarkt in het fonds. ‘Ik weet zeker dat ze dit een hele mooie bestemming hadden gevonden.’ Ook anderen kunnen een donatie doen in het fonds. Graag zelfs. ‘Ter herinnering aan Frederique en Robert-Jan. En voor de kwetsbare kinderen die met een beetje hulp een mooie toekomst in het verschiet hebben.’
Frederique en Robert-Jan zijn samen in één kist begraven. Ze waren hun hele leven onafscheidelijk. Ze hebben samen geleefd, ze zijn samen gestorven. Samen dragen zij nu de naam van hun fonds, zodat we hen nooit vergeten.
