Voorzichtig giet Martin de spaghetti af. Dochter Daniëlle roert door de pesto saus. Uit de woonkamer klinkt de stem van Hayat, zijn andere dochter. Of hij een glas melk wil inschenken. “Want als jij het inschenkt smaakt het echt honderd keer lekkerder”, komt er poeslief achteraan. Martin slaakt een zucht, maar zijn ogen twinkelen. ‘Met mijn meiden heb ik een liefdevol thuis gemaakt. De echo’s uit het verleden, vol schulden en depressies, ebben langzaam weg.’ De sores begon toen hij scheidde van Hayats moeder. Ze moesten hun huis met enorm verlies verkopen, en zij nam Hayat mee. Torenhoge schulden en veel alimentatie volgden. ‘Ik zat aan de grond en vluchtte in de game World of Warcraft . Uiteindelijk leefde ik in één kamer van mijn huis met een gas brandertje, omdat alles afgesloten was. Douchen deed ik op mijn werk.’
Na vier jaar keerde het tij. Martins werkgever betaalde de openstaande rekeningen voor zijn huis. En zorgde via een advocaat dat hij zijn dochter weer kon zien. Inmiddels woont ze definitief bij hem in. Een lichtpunt in de zware periode die volgde, want het huwelijk met zijn nieuwe relatie, waarmee hij dochter Daniëlle kreeg, strandde ook. Martin belandde in de ziektewet. In zijn donkerste periodes gaf House of Hope hem de kracht om door te zetten. ‘Via hen kreeg ik een bewindvoerder en ben ik nu bijna van mijn schulden af. Ik geniet van de momenten dat het goed gaat, en dat worden er steeds meer.’
