Xaviers leven begon moeilijk. Hij verhuisde als kind van België naar Nederland, waar hem een jeugd vol pesterijen wachtte. Op zijn vijftiende begon hij met werken, eerst in de bouw en later in de binnenvaart, waar hij zijn liefde voor boten ontdekte. Maar stabiliteit vond hij nooit. Ook als volwassene ging het pesten door, nu door zijn buren. ‘Het was onmenselijk. Ik verkocht mijn huis, kocht een boot en werkte hard om mijn droom na te jagen: vrijheid op het water. Ik voer naar het zuiden, maar omdat een boot geen adres heeft, kon ik geen uitkering aanvragen. Na vier jaar raakte mijn spaargeld op. Ik stond op straat.’ Anderhalf jaar lang sliep hij onder de Erasmus brug. ‘In de opvang voelde ik me opgesloten. Het raakte me in het enige wat ik nog had: mijn vrijheid.’
‘Geen huis, maar zeker wel mijn thuis’
Sommige mensen blijven je verbazen. Door hun doorzettingsvermogen, diepe vertrouwen of grenzeloze inzet voor anderen. Zo ook Xavier.
Mede lezen?
Dit artikel komt uit ons magazine Mede. Meer lezen? Maak snel een abonnement aan en ontvang Mede voortaan gratis in je brievenbus.
Zijn keerpunt kwam toen hij de Pauluskerk binnenstapte. ‘Ik vond niet alleen een maaltijd en een douche, maar vooral een plek waar ik weer structuur kon opbouwen. Ik vulde mijn agenda met theater, gitaarlessen en lezingen.
Inmiddels geeft Xavier ook rondleidingen om meer bewustwording te creëren voor bestaanszekerheid. Die zijn zo populair dat ze al maanden volgeboekt zijn.
Beter beeld
Xavier zit in het Expertiseteam dat Kansfonds adviseert over armoede en daarbij put uit eigen ervaringen. Hij werkte onder andere mee aan onze beeldbank met foto’s van mensen in bestaansonzekerheid. De beelden zijn vrij te gebruiken door iedereen die een verhaal post of publiceert over dit thema. Omdat armoede vaak niet zichtbaar is en het beeld dat we er met z’n allen van hebben, niet altijd klopt.
