Abel komt nét uit een telefoongesprek met iemand die dringend hulp nodig heeft van de Bond Precaire Woonvormen (BPW). ‘Ik schrok van haar verhaal. Ze is zo radeloos dat ze openlijk sprak over suïcide. De woningcorporatie walst over haar heen. Als er niet snel iets gebeurt, staat ze op straat.’ De Bond Precaire Woonvormen helpt jaarlijks honderden mensen die in een precaire woonvorm leven. ‘Ze hebben bijvoorbeeld een tijdelijk huurcontract dat binnenkort afloopt, geen huurbescherming, wonen antikraak of op een camping. De gemene deler is dat ze allemaal geen woonzekerheid hebben. Ik vind het heel verdrietig dat juist deze mensen, die in een kwetsbare positie zitten, het minst op de trom slaan. Met hulp van de BPW hoop ik dat ze wél van zich laten horen.’
Samen strijden voor woonrecht
Meer en meer mensen leven in een onzekere woonsituatie. Om daar iets aan te doen, richtte Abel Heijkamp de Bond Precaire Woonvormen op: een activistische vereniging die strijdt voor woonrecht en woonzekerheid voor iedereen. 'Wil je iets veranderen, dan moet je je organiseren.'
Van sociale media tot spandoeken
‘We zijn vaak het laatste station voordat iemand dak- of thuisloos raakt’, vertelt Abel. ‘Gelukkig hebben we de afgelopen jaren veel ervaring opgedaan en weten we hoe we dat zoveel mogelijk kunnen voorkomen. Neem de vrouw die ik net sprak. We schakelen de hulp van een huurrechtadvocaat in en geven praktische ervaringstips, zoals hoe je het beste met de woningcorporatie in gesprek kunt gaan. Daarnaast geven we aandacht aan haar verhaal op onze website en op social media, en staan we desnoods met spandoeken bij de verhuurder.’ Ook voor andere woonproblemen is de BPW er. ‘Elke maand houden we in tien steden een woonspreekuur. Leden van de bond, veelal ervaringsdeskundigen, geven dan antwoord op woonvragen van mensen die tijdelijk, onzeker of te duur wonen.’
Een collectief probleem
Het is inmiddels veertien jaar geleden dat de activistische vereniging ontstond. ‘Ik maakte een documentaire over de belabberde situatie rond huisvesting in Nederland. Want ja, daar liepen toen ook al veel mensen in vast. Na de première kreeg ik zoveel vragen dat het idee voor de bond ontstond. Ik ben, samen met de inmiddels honderden andere leden van de BPW, namelijk van mening dat als je iets wilt veranderen, je je moet organiseren. De basis van onze vereniging is dan ook dat je er niet alleen voor staat. Van huis uit heb ik meegekregen dat je bij onrecht samen in actie moet komen. Dat is hard nodig in een samenleving die schreeuwt om meer solidariteit.’
Als Abel de afgelopen jaren íets heeft geleerd, dan is het wel hoe belangrijk het is om je gehoord te voelen. ‘Voor veel mensen is het alleen al een verademing om te horen dat hun situatie niet door hun eigen falen komt, maar door een collectief probleem. Zoals een gebrek aan betaalbare woningen. Het is tijd om de oorzaak aan te pakken, niet de gevolgen.’
De samenleving schreeuwt om meer solidariteit.
Mede lezen?
Dit artikel komt uit ons magazine Mede. Meer lezen? Maak snel een abonnement aan en ontvang Mede voortaan gratis in je brievenbus.