We gaan richting een miljoen mensen in Armoede in Nederland. Het CPB adviseert daarbij om, als er maatregelen worden genomen: ‘goed te kijken naar de dekking daarvan’. Dus: kijk wat je kan doen, maar het mag niet te veel kosten. Ik blijf dat bijzonder vinden, de focus op de kosten van armoede.
De vraag is volgens mij niet wat het kost. Maar veel meer: in wat voor land willen wij leven? Een land waarin 1 miljoen mensen in een voortdurende diepe bestaansonzekerheid leven, met een overdaad aan regelingen, toeslagen en wantrouwen? Waarin kinderen opgroeien in gezinnen die gebukt gaan onder de stress? Waar we inmiddels 174 voedselbanken hebben? Een land waarin we weten dat er wijken zijn waar mensen eerder komen te overlijden als gevolg van armoede?
En als we het dan toch over “kosten” willen hebben – inmiddels weten we dankzij de commissie sociaal minimum wat investeren in bestaanszekerheid
kost: 6 miljard -, kunnen we het dan ook hebben over wat deze preventief opleveren? Zoals minder zorgkosten en minder kosten voor het uitvoeren van een zeer complex toeslagenstelsel? Wat het oplevert als kinderen zonder stress en met een gevulde buik op school komen?
Gepubliceerd in de Volkskrant als ingezonden brief d.d. 17-8-2023
