Wat is er aan de hand?
Stel je eens voor dat je geen plek hebt waar je kunt thuiskomen. Dat er geen deur is die je achter je dicht kunt trekken. Dat je niet weet of je ‘s nachts met je kinderen ergens kunt slapen. Zonder thuis is een menswaardig bestaan ondenkbaar. Wonen is dan ook een mensenrecht. Toch zijn er schrikbarend veel mensen die zo’n thuisloze situatie moeten zien te doorstaan. Het aantal mensen dat hierdoor wordt getroffen, groeit snel. Hun leeftijd ligt tussen de 0 en ver boven de 80 jaar, en er zijn veel kinderen, jongeren en vrouwen bij. Waarom je dat misschien niet wist? Omdat deze mensen nauwelijks zichtbaar zijn. Ze verblijven bijvoorbeeld in een stacaravan, schuur of bij iemand op de bank.
De (woning)nood is hoog
Ondertussen lijkt het wel of er geen dag voorbij gaat zonder dat de woorden ‘woningnood’ of ‘wooncrisis’ opduiken in de media. Niet zo gek, want er is een enorm tekort aan woningen. En dat is allang niet meer alleen in de randstad een probleem, ook daarbuiten is de woningvoorraad te klein om aan het hoge aantal woningzoekenden een thuis te kunnen bieden. En de wooncrisis raakt de mensen die dak- en thuisloos zijn het hardst. Daarom moeten we alles op alles zetten om een einde te maken aan dit ongekend grote woningtekort.
