Den Haag heeft behoefte aan meer laagdrempelige plekken voor dakloze jonge vrouwen die acute hulp nodig hebben. Daarom zijn we gestart met de Middenhof’, vertelt Emmie van Halder van Stichting 488, de maatschappelijke organisatie die het initiatief nam tot de leefgemeenschap. ‘Het kloosterterrein met binnentuin is meer dan 1.500 vierkante meter groot. In het familiehuis wonen de vaste bewoners en zijn een aantal crisisplekken. De jonge vrouwen wonen in het andere gebouw met 21 studio’s. En daarnaast – net aan de buitenmuur – staat de aparte woning van Birgit (niet haar echte naam). Zij woont hier beschermd, samen met haar zoons.’
‘Het grootste verschil is dat ik mensen om me heen heb’
In een voormalig klooster in Den Haag wonen gezinnen, ouderen, starters, dakloze meiden en cliënten van beschermd wonen samen als één familie. Deze christelijke leefgemeenschap is een broedplaats voor mooie initiatieven. Onder begeleiding van professionals runnen de bewoners verschillende maatschappelijke projecten. Zoals de Middenhof, een woonproject voor jonge vrouwen zonder thuis.
Leven op de rit
De Middenhof combineert informele en formele zorg. ‘De leefgemeenschap biedt de vrouwen een warm thuis. We helpen ze om hun leven weer op de rit te krijgen en door te stromen. Ook stimuleren we ze om een studie op te pakken of bij een van onze leerwerkplekken aan de slag te gaan. Bij de fietsenmaker van het Leger des Heils bijvoorbeeld. Of bij ons café Petit Paradis, waar ze het barista-vak kunnen leren. Het café zit buiten het kloosterterrein en is uitgegroeid tot een belangrijke ontmoetingsplek in de wijk.’
Birgit is zielsgelukkig met haar eigen huisje. Ze kan er zo lang blijven als nodig is. ‘Mijn leven was een ramp’, vertelt ze. ‘Ik kreeg het allemaal niet voor elkaar. Emmie was de buddy van mijn zoon. Zij zei: jij moet bij de Middenhof komen wonen. En zo ging het. Ik voel me hier zo goed. Het grootste verschil? Dat ik mensen om me heen heb die om me geven. Nu kan ik een praatje maken wanneer ik wil en kook ik voor mijn buurvrouw. Dat had ik eerder niet.’
Omzien naar elkaar
Het is precies de kracht van de Middenhof, vindt Emmie. ‘Aan Birgits keukentafel zaten eerder soms wel twaalf hulpverleners, maar niemand kon haar helpen met die eenzaamheid. Een koffietje drinken, een boodschap doen voor een ander, helpen met financiën; hier gaat veel vanzelf. Wij faciliteren dat zo goed mogelijk.’ Samen met Kansfonds creëert de stichting een thuis voor de jongeren. En kijken we wat daarvoor nodig is. ‘Zo zorgden we bijvoorbeeld tijdens de verbouwing van het klooster voor grote gezamenlijke keukens, waar ze samen kunnen koken.’
Bijna een jaar is de Middenhof open en het smaakt naar meer. Emmie: ‘We zijn bezig met nog acht permanente woningen, zoals die van Birgit.’ Ook Birgit kijkt positief naar de toekomst. Ze wil de opleiding metaalbewerking weer oppakken. ‘De rust doet mij en m’n kinderen goed. De puzzelstukjes vallen op hun plek. Stap voor stap pakken we ons leven op.’
Mede lezen?
Dit artikel komt uit Mede Mogelijk Maken, ons kwartaalmagazine. Wil je meer inspirerende verhalen lezen? Dat kan, we sturen Mede graag aan je toe. Vraag meteen je exemplaar aan!