Hoopverlener

Bijdrage Kansfonds
€ 40.000
Projectpartner
Stichting Kernkracht
Locatie en jaar
Gouda 2023

Ze is een rolmodel voor veel jongeren in en om Gouda. Straatadvocaat Sharon Kim knokt voor mensen die dakloos zijn of dreigen te raken. De ervaringen uit haar eigen “rotjeugd” gebruikt ze als handboek en motor, met als doel: de beste oplossing vinden voor iedereen die het nodig heeft.

Sharon belt aan bij het pleeggezin van Ryan (19). Gisteren kreeg ze een verontrustend telefoontje van zijn pleegmoeder. Hij mag hier niet langer wonen. Tot groot verdriet van hen allebei, omdat Ryan zich hier erg thuis voelt. Niet zijn pleegmoeder, maar haar ex-man wil niet dat hij nog langer in het hetzelfde huis verblijft als hun dochter. Te gevaarlijk, deze jongen met ADHD en autisme. Tot  verbazing van zijn pleegmoeder geeft de rechter haar ex gelijk. En zo staat Ryan binnenkort voor de zoveelste keer op straat.

Aan de keukentafel vertelt hij Sharon verslagen dat hij niet weet waar hij heen moet. De gemeente kan hem niet helpen. Omdat hij inmiddels ouder dan achttien is, en dus volwassen, vervalt het vangnet en moet hij zijn eigen boontjes doppen. ‘Maar hoe? Ik ben nog niet klaar met de havo en heb geen werk’, verzucht hij. ‘Omdat ik zoveel aan m’n hoofd heb en een intensief traject volgde bij de GGZ, moest ik een tijdje stoppen met school. Dat traject is afgerond, en ik heb nét de havo weer opgepakt. Wat ik nu nodig heb is een rustige plek.’

Advocaat van de straat

Straatadvocaten komen op voor de rechten van jongeren zoals Ryan. Het zijn geen juristen, maar belangen- behartigers. Onafhankelijke vertrouwenspersonen voor thuisloze mensen, vaak in dienst van een maatschappelijke organisatie. Zo ook Sharon (33), straatadvocaat van stichting KernKracht. Iedereen in regio Midden-Holland die dakloos was, is of dreigt te raken, mag haar bellen. En elke dag probeert ze bruggen te slaan tussen jongeren, betrokken instellingen en gemeenten.

Met succes. ‘Als je nooit dakloos bent geweest, heb je geen idee hoe de sociale kaart van ons land eruitziet en waar je recht op hebt. Ik ken de voorzieningen, opvangcapaciteit en werkprocessen als m’n broekzak en weet precies bij wie ik moet aankloppen. Die helikopterview op de regio zorgt ervoor dat ik jongeren veel sneller kan helpen naar zorg of andere instanties. Dakloze mensen kunnen zelf ook aankloppen bij het officiële meldpunt van de gemeente, maar dan moeten ze het wel kénnen. Ik ga wekelijks langs bij opvanglocaties en ben via sociale media goed bereikbaar. Zo probeer ik zo zichtbaar mogelijk te zijn.’

Bruggenbouwer

Het is een kunst om voor iedereen een dak boven het hoofd te regelen. Zeker in tijden van grote woningnood. Daarom kijkt Sharon altijd eerst naar wat er nog mogelijk is bij een jongere thuis of in de opvang. ‘Als er een conflict is met een hulpverlener of ouder, kijk ik waar het spaak loopt. Bemiddelen is een groot onderdeel van mijn vak. Ik probeer iedereen aan tafel te krijgen en samen tot de beste oplossing te komen.’

‘Sommige hulpverleners werken al jaren met dezelfde persoon. Zij raken ook wel eens gefrustreerd, bijvoorbeeld als iemand zijn afspraken nooit nakomt. Soms zit de relatie muurvast en is er hulp van buitenaf nodig. Ik heb geen voorgeschiedenis met deze jongeren en ben ook geen hulpverlener of ouder. Ik probeer vooral alle partijen met elkaar te verbinden. Dan zeg ik: ‘Ik snap dat iedereen het zat is, maar zo lang we nog met elkaar aan tafel zitten, is er nog een oplossing mogelijk!’

Zo lukte het Sharon laatst om een meisje met de juiste afspraken weer terug naar huis te krijgen. In afwachting op beschermd wonen. ‘Dat was wel even crisis, want die stond gewoon op straat. We hebben haar een paar nachten in een hotel geplaatst om de angel uit het conflict met haar ouders te halen.’

Van adres naar adres

Voor Ryan regelde Sharon binnen een dag een plek in een opvang. ‘Dat vond hij heel spannend, omdat hij als kind nare ervaringen heeft gehad in woongroepen. Daarom hebben we alles op zijn tempo gedaan, samen. Rustig wennen bij de opvang en goede afspraken maken met de begeleiding over wat hij nodig heeft.’ Ryan werd op zijn dertiende op straat gezet door zijn moeder. Zijn opa en oma regelden een plekje voor hem in een woongroep, waar hij vier jaar zat. Totdat de opvang failliet ging en hij weer op straat belandde. Hij kon niet bij een andere opvang terecht, werd hem verteld. Ryan: ‘Mijn persoonlijk begeleider daar zei toen tegen me: ‘Joh, je hebt genoeg meegemaakt, je gaat met mij mee.’ Ik noem haar inmiddels mijn pleegmoeder, want ik heb altijd fijn bij haar gezin ingewoond. Tot de rechter besloot dat ik weg moest.’

‘Door mijn autisme kan ik niet goed tegen veranderingen’, vertelt Ryan. ‘In een woongroep deel je bijna alle ruimtes met huisgenoten. Ook de nieuwe opvang, waar Sharon een plek regelde, was druk. Én vies. Ik kreeg er veel woedeaanvallen. Sharon was er toen veel voor me. Als ik haar appte, stond ze meteen op de stoep. En dat doet ze nog steeds. Ze zoekt altijd naar nieuwe oplossingen.’

Rust voor Ryan

Afgelopen winter kwam er goed nieuws van de gemeente: Ryan kreeg urgentie voor een eigen woning. Sharon hielp hem met administratieve zaken rondom de verhuizing, waarna hij snel kon intrekken. Eindelijk echt een eigen, rustige plek. Inmiddels gaat het goed met Ryan en heeft hij grote plannen voor de toekomst. ‘Ik maak muurschilderingen en droom ervan een eigen creatief bedrijf te beginnen, net als m’n pleegmoeder. Maar na de havo ga ik eerst social work studeren. Daarna start ik een gezinshuis, waar ik thuisloze kinderen kan opvangen. Want ik vind dat een kind nóóit een cliënt mag worden.’

Weten hoe het voelt

Straatadvocaten zijn vaak ervaringsdeskundigen, net als Sharon. En dat maakt het “levelen” met jongeren een stuk makkelijker. ‘Als tiener ben ik ook in de steek gelaten en dakloos geweest’, vertelt Sharon. ‘Ik weet hoe onbegrepen je je kunt voelen, door instanties of je ouders. Toen ik achttien was, belandde mijn moeder in de gevangenis. In één klap stond ik op straat. Daarna ging ik veel te vroeg samenwonen. Met de verkeerde man, die me niet goed behandelde. Langzaam ontwikkelde ik steeds meer psychische klachten. Toen m’n relatie over was, heb ik huilend op het station gestaan met m’n baby onder mijn arm. Ik kon nergens naartoe. Het dieptepunt was de gedachte dat het beter was mijn zoon af te staan. Want, wat had ik hem nou te bieden? De herinnering aan dat moment doet me nog steeds heel veel pijn.’ ‘Toen ik daar op het perron stond, had ik nooit gedacht dat ik nog eens kon bij dragen aan de maatschappij. Dat ik in een positie zou komen om mensen te helpen. Dat ik nut had. De jongeren die ik help probeer ik hoop te geven. Het is mij ook gelukt om hieruit te klimmen, leer ik ze. Dat kan jij ook.’

Sharon in landelijke coalitie van Kansfonds

‘Als straatadvocaat loopt Sharon tegen lastige landelijke regels aan’, vertelt Willem van Sermondt van Kansfonds. ‘Wetgeving staat soms in de weg om voor iemand een thuis te realiseren. En net als andere belangen- behartigers, heeft Sharon veel kennis van die bureaucratische barrières. Daarom steunt Kansfonds zeven organisaties, die samen een coalitie vormen om het verschil te maken voor thuisloze jongeren. Ook Sharon is onderdeel van de coalitie. Met onze financiële steun krijgt zij meer ruimte voor de collectieve belangenbehartiging van jongeren.’

 

Sharon is enthousiast over deze samenwerking. ‘Er zijn veel thema’s waarover ik in gesprek wil’, vertelt ze. ‘Lang niet alle jongeren passen binnen de huidige opvang. Daarbij zijn het minimumloon en de uitkering te laag voor achttienjarigen die hun eigen boontjes moeten doppen. Terwijl hun woonlasten even hoog zijn als die van ons. Dat is oneerlijk. Met de coalitie van Kansfonds geven we deze jongeren een stem.’

Mede lezen?

Het projectverhaal hierboven komt uit de lente-editie van ons kwartaalmagazine Mede Mogelijk Maken. Wil je meer inspirerende verhalen lezen en op de hoogte blijven van onze projecten? We sturen het magazine graag aan je toe.

Stuur mij Mede
  • Alle jongeren een thuis

    Met elkaar werken we aan een nieuw perspectief en steunen we stoere, vernieuwende ideeën die niemand kan of durft te financieren.

    Alles over Alle jongeren een thuis