Mijn huis is jouw huis

Voor drie maanden een statushouder in huis nemen via Takecarebnb. Steeds meer Nederlanders doen het. Zo versnellen ze de inburgering, bieden ze nieuwkomers een warm welkom en gaat er voor henzelf ook een wereld open. Ben je benieuwd of het ook wat voor jou is? We geven een kijkje in de keukens en woonkamers van twee gastgezinnen. ‘Je krijgt er zóveel voor terug!’

Toen er vanuit de kerk een oproep kwam om iemand in huis te nemen, twijfelden Jan en Els uit Vianen geen moment. Eerst ontvingen ze Iman en Arezu, een echtpaar uit Iran. ‘Zulke lieve mensen’, vertelt Els. ‘We hebben nog regelmatig contact.’ De zolder was net opgeknapt toen Takecarebnb weer belde. ‘Het moest gewoon zo zijn. Nu woont Gamil bij ons.’

Voor hij op de zolderkamer van Jan en Els belandde, zag Gamil (36) al veel van de wereld. ‘In Maleisië studeerde ik telecommunicatie, daarna promoveerde ik op engineering management in Turkije. Vervolgens werkte ik een tijdje in Rwanda, maar door de coronacrisis moest de fabriek daar sluiten. Mijn verblijfsvergunning liep af, en ook in Turkije was ik niet meer welkom. Noodgedwongen vroeg ik asiel aan in Nederland. Via Moskou kwam ik naar hier.’

Huizenjacht

Gamils vrouw en dochter zijn nog in Jemen, waar nog steeds een oorlog woedt. ‘We hebben elke dag contact. En er is goed nieuws: ze mogen naar Nederland komen.’ Gamil doet dus hard zijn best om een woning te krijgen voor zijn gezin. Tot die tijd zit hij goed bij Jan en Els. ‘Bij onze vorige gasten duurde het langer om een huis te krijgen’, vertel Els. ‘Het eerste wat we tegen Gamil zeiden was: “Geen zorgen, na drie maanden sturen we je echt niet terug naar het AZC.”’

Strenge mensen?

Intrekken bij een Nederlandse familie was een geheel nieuwe ervaring voor Gamil. Vooraf vroeg hij zich af: ‘Zouden de mensen hier heel streng zijn?’ Dat viel mee. ‘Ik noem Jan en Els mijn vader en moeder in Nederland’, vertelt hij met een lach. ‘Ze helpen me met alles waar ik om vraag. Ook als ik niets vraag helpen ze, trouwens. “We zien dat je veel druk ervaart, morgen trekken we er samen op uit”, zeggen ze dan.’

Netwerken

‘Het klopt dat we Gamil graag helpen’, beaamt Jan. ‘Wij hebben veel voorspoed in het leven en dat geven we graag door. We laten Gamil vooral veel zien en mensen ontmoeten, om een netwerk op te bouwen. We bezoeken steden, vrienden, familie, we zijn samen eens naar de kerk geweest.’ ‘En we zijn zelf ook al eens uitgenodigd bij een vriend van Gamil’, voegt Els toe. ‘Een man uit Jemen die hij kende uit Maleisië, en hier weer tegen het lijf liep.’

Makkelijk zat

Jan en Els prijzen Gamils intelligentie, bescheidenheid en leergierigheid. Op dit moment leert hij Nederlands. ‘Mensen zeggen dat het zo’n moeilijke taal is, maar ik vind het makkelijk’, vertelt Gamil trots. ‘Met mes en vork eten vind ik moeilijker, heel wat anders dan met je handen. Maar ook dat heb ik vast snel in de vingers.’

We hebben veel voorspoed in het leven gehad. Dat geven we graag door.

Jan

Ze leiden een internationaal bestaan, Janina en Michiel uit Doorn. En dat zie je terug in hun huishouden. Ze hebben al zestien au-pairs in huis gehad, en tijdens de eerste lockdown ook een Zwitserse uitwisselingsstudente. Janina, van oorsprong Duitse: ‘Nu is er genoeg ruimte in onze hoofden, harten en ons huis voor iemand van Takecarebnb.’

Dat werd de Iraanse Saghar (23). Al na een week was de match gemaakt en diende zij zich aan in Doorn. Met enkele koffers én een prachtig portfolio onder haar arm. Saghar studeerde animatie en is wat je noemt een talent. Ook de afgelopen jaren, waarin ze van AZC naar AZC gestuurd werd – in tweeënhalf jaar zag ze er zeven! – hield haar creatieve passie haar op de been. ‘Ik gaf in het AZC les in tekenen en schilderen. Twee keer mocht ik zelfs mijn werk exposeren.’

Leren van elkaar

Nu schildert ze samen met Anouk, de jongste van Michiel en Janina. ‘Vanmorgen kwamen ze allebei onder de verf naar beneden’, vertelt Janina lachend. ‘We doen veel samen. Lekker koken – Saghar maakt een fantastische “pasta alfredo” – spelletjes als Kubb en Wizard, uitjes naar de dierentuin of een museum.’ Saghar knikt instemmend. ‘Elke week doen we wel dingen samen. De plannen maken we in overleg. Dat vind ik heel fijn.’

Alles is complex

Michiel houdt zich beroepsmatig bezig met de dak-en thuislozenproblematiek in Nederland. ‘Voor die groep is het al lastig om tot oplossingen te komen. Bij asielzoekers komt er nog bij dat ze eerst jarenlang niets mogen doen. En krijgen ze uiteindelijk toch een status, dan moeten ze ineens allerlei typisch Nederlandse zaken regelen die niet bepaald eenvoudig zijn en snel misgaan. Zelfs inschrijven bij de gemeente is al lastig. Gelukkig kunnen wij Saghar helpen, bijvoorbeeld met het laten waarderen van haar Iraanse schooldiploma’s. Hopelijk kan ze zo snel door naar de HKU en haar opleiding animatie afmaken.’

Uitkijken naar Sepideh

Saghar ontvluchtte Iran samen met haar zus Sepideh. ‘Eerst zaten we drie jaar in Turkije, daarna mochten we naar Nederland. Ik eerst, mijn zus pas een jaar later. Eenmaal hier belandde zij in een ander AZC. Even woonden we samen in AZC Luttelgeest, maar na een tijdje werden we toch weer gescheiden. Ik kijk uit naar het moment waarop we weer echt samen zijn.’

Er is genoeg ruimte in onze hoofden, harten en ons huis.

Janina

Dit is Takecarebnb

Jaarlijks wachten zo’n vijfduizend statushouders in AZC’s op een eigen woning. Takecarebnb brengt steeds meer van hen onder bij gastgezinnen. ‘We vormen een tussenschakel, die zorgt dat mensen sneller deelnemen aan de maatschappij’, vertelt directeur Robert Zaal. Takecarebnb ontstond in 2015, tijdens de vluchtelingencrisis. ‘Ondanks de nood was er veel weerstand onder de Nederlandse bevolking. Oprichter Reinout de Kraker logeerde in een Airbnb toen hij het idee kreeg om die weerstand te verlagen door mensen letterlijk bijeen te brengen. Het werd een groot succes. Om door te kunnen groeien, nam ik het stokje van hem over’, vertelt Robert.

Succes door structurele steun

Inmiddels vormt Takecarebnb een belangrijke schakel tussen het Centraal Orgaan opvang Asielzoekers (COA) en gemeentes. ‘We zijn een dienstverlener geworden waar gemeentes netjesvoor betalen. Nog een paar jaar en we staan op eigen benen. Dit danken we voor een belangrijk deel aan Kansfonds. ‘Al vier jaar op rij ontvangen we structurele steun van ze. Dat zorgt ervoor dat je kunt bouwen en professionaliseren.’ De 25 matchmakers zorgen dat gasten en gastgezinnen goed worden begeleid, vanaf de intake tot en met het verblijf. ‘Daarom gaat er bijna nooit iets mis. Deze zomer komt onze teller op vijfhonderd matches te staan.’

Meer weten? Ga naar de website van Takecarebnb

Mede lezen?

Dit projectverhaal komt uit de najaarseditie van ons kwartaalmagazine Mede Mogelijk maken. Wil je meer inspirerende verhalen lezen en op de hoogte blijven van onze projecten? We sturen het magazine graag aan je toe.

Vraag een proefexemplaar aan