Kamer mét aandacht

Geen regels
Paul en Dineke zien dat Denice kwetsbaar is en willen haar een veilige haven geven. ‘Ze kreeg bij ons een ruime, lichte kamer, met eigen opgang’, vervolgt Paul. ‘Onze spullen haalden we uit het halletje, zodat ze echt haar eigen ruimte zou hebben.’ Het stel drukt haar op het hart om haar eigen gang te gaan. Als ze ’s avonds laat maar zachtjes doet, omdat het huis gehorig is. Een verademing voor Denice. ‘Door jeugdzorg en schulden heb ik lange tijd met regels geleefd. Zoveel vrijheid was ik niet gewend.’

Ook proberen ze Denice te ondersteunen bij haar werk, netwerk en schulden. Zo heeft Dineke, die ervaring heeft met schuldhulpverlening, haar bedenkingen bij Denices bewindvoerder. ‘Daar hebben we samen werk van gemaakt.’ Denice is blij met die hulp: ‘Ik had zoveel aan mijn hoofd, in mijn eentje kreeg ik het niet voor elkaar.’

Tot rust
Maatschappelijk werkers in Utrecht helpen Denice om een urgentieverklaring aan te vragen, zodat ze met voorrang een sociale huurwoning krijgt. Dat betekent dat ze in Wijk bij Duurstede kan blijven. ‘In de buurt van mijn vrienden. Al die jaren in Utrecht was dat het enige wat ik wilde. Nu heb ik die periode echt afgesloten.’ Paul: ‘Het moment dat we het nieuws hoorden, waren we zo blij voor Denice. Eindelijk heeft ze haar eigen plek.’