Home Artikelen Niet uitzieken op straat, maar in het Respijthuis

Niet uitzieken op straat, maar in het Respijthuis

Verhaal

In Den Haag staat het eerste logeerhuis voor zieke dakloze mensen: Respijthuis HouseMartin. Een tijdelijk verblijf waar ze kunnen herstellen van bijvoorbeeld een griep of operatie. De ruim dertig vrijwilligers geven de gasten de warmte en aandacht die ze nodig hebben om aan te sterken. Hun allereerste logé, Bas, laadde er op om een nieuwe stap in zijn leven te zetten.

De eerste dagen in het Respijthuis vond ik spannend’, vertelt Bas (36). ‘Ik kreeg plots zoveel zorg en aandacht, dat was ik helemaal niet gewend. Ik zonderde me liever af in mijn kamer. Na een tijdje begon ik de vrijwilligers om me heen langzaam te vertrouwen. En leerde ik dat er ook mensen bestaan met goede bedoelingen. Ik kon fijne gesprekken met ze voeren. De bemoedigingen die ze me gaven, ontroerden me. Ze gaven me het gevoel dat ik waardevol ben en zeiden dat ik hoop moet hebben dat dingen weer goedkomen.’

Opspelende angsten

Bas logeerde bij het Respijthuis om bij te komen van een mentale terugslag. Drie jaar geleden kreeg hij een psychose. Hij werd behandeld, maar de depressie en angstgevoelens bleven. Als zelfstandig ondernemer verloor hij zijn inkomen en uiteindelijk z’n huis. ‘Twee jaar lang zwierf ik rond, soms sliep ik bij familie, dan weer op straat. Daarna besloot ik dat het anders moest, ik wilde weer deelnemen aan het normale leven.’ Hij meldde zich aan bij het daklozenloket van de gemeente Den Haag en kreeg een plek in de opvang. ‘Maar door die nieuwe stap ervaarde ik opeens zoveel druk, dat mijn depressie en angsten weer opspeelden. De straatdokter verwees me toen door naar het Respijthuis om even op adem te komen.’

Rust, regelmaat en aandacht

Sinds de opening van het Respijthuis in november zijn de vijf logeerkamers in het omgebouwde rijtjeshuis vaak bezet. ‘Als je dak- of thuisloos bent is het moeilijk herstellen van ziekte als je ook moet zorgen voor basisbehoeften, als onderdak en voedsel’, vertelt oprichter Marie-Anne van Erp. ‘Daarom zijn wij er. We vangen mensen op zonder verslaving of ernstige psychische klachten, zodat ze een veilig onderkomen hebben. Want juist voor deze groep zijn er geen andere voorzieningen. Onze gasten zien we hier tot rust komen. De huiselijkheid, regelmaat en aandacht doet hun goed. We luisteren naar ze, zonder te oordelen.’

Bas puzzelde veel in het Respijthuis. ‘Dat was heel rustgevend en het gaf me voldoening om iets af te maken. De puzzel van 1.500 stukjes werd na verloop van tijd een metafoor voor mijn hoofd. Langzaam bracht ik alle losse stukjes in mijn gedachten weer bij elkaar, net zoals de stukjes in de puzzel.’

Met frisse moed weer door

Ook op Bas hadden rust en aandacht een positief effect. ‘Er ontstond meer ruimte in mijn hoofd om na te denken over m’n leven. Met vrijwilliger David had ik een goede klik. Hij heeft zelf ook veel gezien in het leven en had begrip voor mijn situatie. Ik merkte dat het goed voelde om gevoelens en ervaringen te delen.’ Na twee logeerweken ging Bas terug naar de opvang, met frisse moed voor de toekomst. Inmiddels werkt hij twee dagen per week bij een meubelmaker en staat hij ingeschreven voor begeleid wonen. ‘Ik koester mijn herinneringen aan het Respijthuis, ik vond er m’n vertrouwen in mensen terug.’