De oefenruimte van Stichting Formaat is aardedonker. Muzikale klanken schallen uit de speakers. Achter een groot doek schijnt felgekleurd licht. Silhouetten bewegen er langzaam achterlangs. Iemand maakt een foto, en verdwijnt weer in de schaduw. Luc doet het licht aan: de schaduwen zijn verdwenen en de deelnemers komen achter het doek vandaan. Samen met traumadeskundige Anita van Ast is Luc de drijvende kracht achter Shadows United, een project met Rotterdammers zonder verblijfspapieren. ‘Deze mensen leven in de schaduwen van de stad. Ze willen niet opvallen, maar tegelijk willen ze zich ook uiten en laten zien. Met schaduwtheater zetten we hun verhalen in het licht.’
Theater als instrument
Theater was niets voor hem, dacht Luc dertig jaar geleden. Les Miserables, het enige theaterstuk dat hij ooit zag, vond hij vreselijk. Nu is theater zijn lust en zijn leven. ‘Als sociaal werker woonde ik een jongerenvoorstelling bij over racisme. Na afloop bevroegen de makers het publiek: ‘Wat zou je doen als je in de schoenen stond van de hoofdrolspelers?’ Jongeren gingen reflecteren op hun gedrag, dachten na over hoe het anders kon en speelden dat uit op het podium. Zo ontdekte ik theater als instrument om onrecht aan de kaak te stellen, over jezelf te leren en gebeurtenissen te verwerken.’
