In 2011 vluchtte hij met zijn ouders voor de oorlog. Eerst naar Sudan, toen naar Turkije. In Sudan kon hij even naar school, in Turkije werkte hij in een café en een fabriek. ‘Ik wilde graag contact maken met anderen. Erbij horen. Maar ik sprak geen Turks en voelde me niet welkom. Het was een zwarte periode.’ In Nederland was er hoop. Zijn familie kreeg in 2017 een verblijfsvergunning. Eindelijk, dacht Amjad opgelucht. Een toekomst! Via Facebook kwam hij in contact met het Refugee Project Maastricht (RPM), dat hem uitnodigde voor hun activiteiten. Het bleek een gouden zet voor Amjad.
‘Ik wilde contact maken, erbij horen’
Als de Syrische Amjad in vloeiend Nederlands vertelt over zijn reis van Syrië naar Maastricht, wordt het al snel duidelijk. Deze jongen heeft waarschijnlijk meer levenservaring op zak dan een doorsnee 22-jarige.
Van leerling naar leraar
RPM verbindt nieuwkomers uit oorlogslanden met studenten en inwoners uit Maastricht. Ze organiseren taallessen, uitjes en sport- en muzieklessen. Amjad greep zijn kans en bouwde actief een nieuw leven op in Limburg. ‘Tijdens de taallessen en uitjes maakte ik vrienden en leerde ik de taal goed spreken. Daardoor kon ik ICT beheer gaan studeren en heb ik nu een baantje in een verzorgingshuis. Dankzij RPM voel ik me verbonden met Nederland en het leven in Maastricht. Bovendien is het er altijd zo gezellig. Het gaat nu echt goed met mij.’ Bij RPM kunnen ze inmiddels niet meer zonder Amjad en zijn aanstekelijke enthousiasme. Want na jaren woordjes stampen en grammatica kauwen, geeft hij nu zelf Nederlandse taalles aan nieuwkomers.
‘De afgelopen tien jaar zag ik dat het leven donkere en lichte periodes heeft . Mijn grootste les? Dat ik altijd moet blijven geloven dat na slechte tijden ook weer betere komen.’