1. Hoe raakte je betrokken bij Kansfonds?
‘Eind jaren tachtig kwam ik bij het bestuur van de KRO. Mij werd toen gevraagd of ik ook deel wilde uitmaken van het bestuur van het SKaN-fonds, zoals Kansfonds toen nog heette. Dat deed ik met veel plezier. In de negentiger jaren werd er veel gediscussieerd over de toekomst van het fonds en met name over de katholieke signatuur: moesten we die behouden, of op andere voet verder? Ik heb heel wat dagen op de hei doorgebracht!’
2. Hoe stond je daar zelf in?
‘Als je het katholiek sociaal denken wegneemt van het fonds, dan blijft er niets over. Het is wat Kansfonds ís. Ik heb er daarom altijd voor gepleit om dat aspect te behouden. We zijn overigens wel met onze tijd meegegaan. Toen ik begon steunden we nog volop de restauraties van kerken, kloosters en orgels, maar we begrepen heel goed dat we de maatschappelijke ontwikkelingen moesten volgen om relevant te blijven. Waar hulp nodig was, waren wij.’
3. Wat vond je het leukste aan je werk?
‘Als bestuur kregen wij de aanvragen van de adviescommissie voorgelegd ter besluitvorming. Ik zie mezelf nóg worstelen toen ik de allereerste aanvraag onder ogen kreeg. Die kwam uit Oost-Europa, van de Bond voor Grote Gezinnen. Och hemel, dacht ik, ik weet hier nog zo weinig van. Ik heb die aanvraag gewoon maar goedgekeurd. Maar al snel kreeg ik meer kennis en ervaring. Aan de slag met al die aanvragen, dat vond ik echt het mooiste werk. Vooral omdat ik zag hoeveel mensen zich met een groot hart inzetten voor anderen.’
4. Waar ben je trots op?
‘Ik weet het nog zo goed. Ik was thuis, bezig in mijn tuin, toen er ineens mensen van de Postcode Loterij voor mijn huis stonden. Met gewéldig belangrijke papieren. Ons contract met de Postcode Loterij was een enorme opsteker: het maakte Kansfonds toekomstbestendig. Ik ben er trots op dat ik dat contract mede heb mogen ondertekenen.’
5. Hoe kijk je naar de toekomst van Kansfonds?
‘Met de focus op ‘een thuis voor iedereen’ slaat Kansfonds een goede nieuwe weg in. En weet je wat ik zo mooi vind? Dat de relatie met de KRO-NCRV nu zo goed is. Samen maken ze prachtige programma’s, zoals Serenade van Stef, waardoor Kansfonds haar gezicht aan de buitenwereld kan laten zien. Laat de bescheidenheid maar wat varen. Zolang het fonds mee blijft bewegen met de ontwikkelingen in de samenleving en daarin de juiste keuzes maakt, zie ik de toekomst rooskleurig in.’
