‘Jongeren durven weer te dromen – dát is waarom ik dit werk doe’

Voor een ander klaarstaan, opstaan, in de bres springen. Het vergt moed en een groot hart. Want je moet het maar doen, vrijwillig. Neem Annemieke Soorsma (36), schuldrustcoach bij Stichting ONSbank in Amsterdam, Rotterdam en Den Haag.

Mede lezen?

Dit artikel komt uit ons magazine Mede. Meer lezen? Maak snel een abonnement aan en ontvang Mede voortaan gratis in je brievenbus.

Ja, stuur mij Mede

‘Geen ervaring met geld, geen spaarpotje, geen sociaal vangnet, maar wél een stapel rekeningen. Voor veel jongeren begint het volwassen leven met schulden en financiële stress. Hierdoor hebben ze geen ruimte om plannen te maken voor de toekomst, maar leven ze van dag tot dag. Als schuldrustcoach begeleid ik jongeren van 18 tot 27 jaar die door schulden zijn vastgelopen.’

Van financiële stress naar perspectief

‘Via een pilotproject van Kansfonds en ONSbank help ik samen met andere coaches tien jongeren weer grip te krijgen op hun financiën en toekomst. Daarnaast begeleid ik vanuit ONSbank jongeren in Amsterdam, Rotterdam en Den Haag die worstelen met schulden. Ze volgen workshops en voeren coachgesprekken om te verkennen waar hun talenten liggen en hoe ze die kunnen benutten. Mijn taak is de schuldeisers op afstand houden, zodat de jongeren zes maanden lang rust hebben. Geen brieven, geen dreigende telefoontjes, maar tijd om op zichzelf te focussen. Voor schuldeisers ben ik een pitbull. Ik laat niet los tot we een eerlijke oplossing hebben. Voor de jongeren wil ik een steunpilaar zijn.’

Mede 2025-01Petje_op_Annemieke

Van schulden naar nieuwe kansen

‘Ik zie hoe een leven kan veranderen als je de kans krijgt om opnieuw te beginnen. Zoals de jonge moeder die jarenlang in een onstabiele woonsituatie leefde en via het traject haar schulden stap voor stap afbouwde. Dankzij de financiële rust ontstond er ruimte om haar leven opnieuw vorm te geven – voor haar én haar kind. Of de jongen die dacht dat hij altijd vast zou zitten in schulden, maar nu weer durft te dromen. Dát is waarom ik dit werk doe.

Een verhaal dat me diep raakte, is dat van een jongen die van pleeggezin naar pleeggezin verhuisde en op zijn achttiende plotseling op zichzelf moest wonen. Zijn schulden begonnen toen een begeleider toeslagen voor hem aanvroeg, maar niemand hem uitlegde dat hij wijzigingen in zijn inkomen moest doorgeven aan de Belastingdienst. In een poging zijn schulden af te lossen, sloot hij een lening af met een veel te hoge rente – een lening die hij nooit had mogen krijgen. Vanaf dat moment werd de situatie alleen maar erger. Toen ik hem voor het eerst sprak, zat hij er helemaal doorheen. Na een paar maanden begeleiding zei hij tegen me: “Ik heb zo vaak hulp gehad, maar dit is de eerste keer dat er daadwerkelijk iets verandert.”’