Analyses van armoede in Nederland
De afgelopen jaren zijn tal van adviezen verschenen over armoede in Nederland. Zoals van het Nibud, de VNG, Ombudsman en de Commissie Sociaal Minimum in haar eerste rapport en tweede rapport ‘Een zeker bestaan’. De rode draad in alle aanbevelingen is:
- Het sociaal minimum is te laag en moet verhoogd worden.
- Het stelsel van toeslagen, bedoeld om de ergste armoede te compenseren, is bureaucratisch, onvoorspelbaar en ontoegankelijk.
- De menselijke maat is zoek, de bejegening hardvochtig.
Duurzame visie lijkt nog ver weg
De ontwikkelingen en cijfers in Nederland rondom armoede veranderen onder invloed van o.a. de inflatie en maatregelen vanuit de overheid. De armoedecijfers dalen, vaak door tijdelijke overheidsmaatregelen zoals coronasteun en energiemaatregelen. Tegelijkertijd neemt de ernst van armoede en het aantal werkende mensen dat in armoede leeft toe.
Een duurzame visie en structureel beleid om armoede en bestaansonzekerheid in Nederland aan te pakken lijken ver weg. Armoede is geen op zichzelf staand probleem, maar heeft ook te maken met onder andere de arbeidsmarkt (lage salarissen voor uitvoerend werk), het fiscale systeem (arbeid wordt meer belast dan vermogen), de woningmarkt (hoge huren, geen mogelijkheid van uit- of doorstroom) en macro-economische ontwikkelingen. Steeds meer mensen hebben wat betreft wonen, inkomen, werk en gezondheid onvoldoende zicht op de basisbehoeften zekerheid en veiligheid. Om af te rekenen met armoede zijn die duurzame visie en structurele oplossingen nodig.
